As I made my bed, I must lay on it...

Cerita ni dh kira lapuk, tp nk tulis jugak.  Pasal Mr. Hong (byk jgk entry saya yg sebut pasal Mr. Hong ni kan?) Hr tu housemate sy cerita, dia jumpa Mr. Hong. Mr. Hong tanya pasal saya.  Tak lama lepas tu, Mr Hong jumpa bekas rumate saya, Mr. Hong tanya pasal saya lagi.  Malahan, beliau siap mentertawakan saya bila kawan saya itu kata "she's doing well".  Mengikut kawan saya itu, Mr. Hong kata, dia tak boleh nk imagine saya mengajar.  Seorang lawyer yang kena mengajar kanak-kanak.  Saya pun tak boleh nk imagine sebenarnya.  Tapi  saya dh pun buat and I'm coping (still) and adapting.  Mungkin tak sempurna macam orang lain, tapi harap-harap melepasi (atau sampai) la standard yang IPG tetapkan :)


Sedang entry ini ditulis, staff (or bekas staff) sms.  Ada surat cinta dr Bar Council.  Haruslah pasal cease of practice yang saya belum file lagi sampai skang tu.  Rungsing betul.  Saya tak file dulu sebab saya tak yakin saya akan stay dalam KPLI.  


So apa kaitan tajuk post dengan entry ni? Saya cuma nak cakap, memandangkan saya dah pilih jalan ni...saya kenalah harungi jugak...kan? Walaupun kadang-kadang (selalu sebenarnya) saya rindu baju hitam putih saya, saya rindu nak fikir benda yang berat-berat (sebab sekarang hidup saya dipenuhi benda-benda yang remeh) tapi saya tak boleh layan perasaan ni ----> as u've made your bed Azira, u just have to lay on it!


Note:  Ini adalah after-effect 'Muhasabah Interim'. Hahaha


Sorry, panjang lak bebelan kali ini..huhu